Ilegalismo

Ilegalismoa Frantzian, Italian, Belgikan eta Suitzan XX. mendeko lehen urteetan anarkismo indibidualistaren garapen gisa sortutako legez kanpoko filosofia anarkista da.^[1][2] Ilegalismoak argi eta garbi hartu zuen krimena bizimodutzat; berez, ez zen doktrina politikoa.

Ilegalismoak garrantzia hartu zuen 1890eko hamarkadako nahigabeak inspiratutako Europako belaunaldi batentzat. Garai hartan, Ravachol, Émile Henry, Auguste Vaillant, Michele Angiolillo edota Geronimo Caseriok krimen ausartak egin zituzten anarkismoaren izenean, "ekintzagatiko propaganda" deitutakoaren ildotik.

Max Stirnerren berekoikeriaren eraginez, ilegalismoak Clément Duval eta Marius Jacob bezalako anarkistekin hautsi zuen, lapurreta banakako desjabetzearen teoria batekin justifikatzen zutenak. Aldiz, ilegalismoak bere ekintzek ez zutela oinarri moralik behar argudiatzen zuen, hau da, legez kanpoko egintzak ez zirela ideal goren baten izenean egiten, baizik eta norberaren nahiak asetzeko helburuarekin. "Bonnoten Banda" frantziarra izan zen talde ilegalista ospetsuena.

1. ↑ Richard Parry. The Bonnot Gang: the history of the french illegalists. 5. orr.
2. ↑ Doug Imrie (Anarchy: a Journal Of Desire Armed] Fall-Winter, 1994-95)